Hoe bepaal jij je eigen weg deze zomer?

Vannacht vond ik aansluiting bij een klein rondreizend dorp. Het had zich autonoom gevestigd en verstopt in de bergen vlakbij Montpellier. In de zoektocht naar een fijne werkplek om mijn blog te kunnen schrijven, was ik volledig verdwaald. Voordat ik dit vrijstaatje binnenfietste, kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan: waarom was ik voor de zoveelste keer deze reis de weg kwijtgeraakt?

Ik gaf mijn kompas de schuld. Immers, als ik Google Maps had gehad, dan had ik zo uit 30 werkplekken met wisselende faciliteiten kunnen kiezen. “Gratis wifi!” “Groot zwembad!” “Terras met airconditioning.” “Nu ook met Covid, boek snel!” Maar helaas, ik had besloten om twee maanden naar het zuiden te reizen, met alleen een kompas in de hand. Volledig mijn eigen pad te volgen. Waarom koos ik toch altijd weer zo voor de ingewikkelde weg?

En zo sta ik nu opeens met mijn kleine iglotentje tussen een tiental zwaarbeladen trucks en zelfgebouwde campers. Het hoogtepunt van deze overnachtingsplek is een zelfgebouwde zeepbaan die als ware ochtenddouche eindigt in de rivier Hérault. Met zware subwoofer speakers werd de donkere rivier omlijst met diepe beats.

Waar ben ik nu weer beland? Ben ik compleet verdwaald, of precies op bestemming aangekomen?

“could you tell me, please, which way I ought to go from here?” _{Alice (in Wonderland)}

“that depends a good deal on where you want to get to.” _{The Cheshire Cat}

“I don’t much care where.“ _Alice

“then it doesn’t matter which way you go!” _{The Cheshire Cat}

Bepaal je route, volg je eigen pad

Wat is het juiste pad? En hoe weet je of je van het padje bent geraakt?

Tijdens mijn fietstocht moest ik denken aan het onderscheid dat Plato maakte in zijn ideeënleer tussen het ware, het schone en het goede. Deze theorie heeft eeuwenlang als richtingwijzer gefunctioneerd voor een praktische en correcte levenswijze. En al fietsend, vertaalde ik ze vrij in de Fitch Methode, en paste deze toe op mijn reis:

• Fietste ik de ware weg?
• Fietste ik de schone weg?
• Of fietste ik de goede weg? 

Maar zijn deze waarden wel te combineren, vroeg ik me af?

Op reis heb ik mij regelmatig aangesloten bij medereizigers. Waar Plato spreekt over een samenhang van deze waarden, ontdekte ik juist grote verschillen bij mijn medereizigers:

1. Ik ontmoette realistische fietsers die hun fiets én bepakking uiterst efficiënt hadden opgebouwd. Tevreden popten ze iedere dag om 17.00 uur hun Kronenbourg open als ze op hun metertjes constateerden dat ze precies volgens plan hadden gefietst. Waar en wanneer ze het snelst hadden gereden. Wat de hoogste col was geweest. Deze fietsers leken zich vooral gelukkig te prijzen met de ware weg.
2. Een dag later kon ik me zomaar aansluiten bij iemand die een stadsfiets had aangeschaft voor een paar tientjes om een mooie tocht te maken. Binnen de kortste keren stonden we in een weiland verdwaald tegen prikkeldraad aan te koekeloeren. De koeien keken ons net zo verdwaasd aan als wij hen. Een duidelijk gevalletje: de reis is belangrijker dan de bestemming. Hij koos altijd het liefste de schone weg.
3. Tot slot haakte ik aan bij reizigers die de goede weg fietsten. Ze fietsten om geld in te zamelen voor één of ander goed doel. Of bewogen zich op een elektrisch fiets voort om deze manier van verplaatsen aan te moedigen bij plattelanders.

Van het padje af

Je zou kunnen concluderen dat het juiste pad voor iedereen een ander pad is. Én dat ‘van het padje af’ dus eigenlijk betekent: in een slechte match zitten tussen het type pad dat jij loopt én hoe jij in elkaar steekt.

Tot welke groep ik behoor laat zich raden. Met mijn 53% batterij had ik welgeteld 2:02 uur om deze blog te typen. Nu kan ik mij gaan overgeven aan de duistere deunen en het florissante gezelschap dat zich hier buiten de maatschappij in de bossen van Zuid-Frankrijk heeft gevestigd.

Maar nieuwsgieriger ben ik welke route jíj kiest deze zomer, en hoe je tot een compromis komt met een eventuele reismetgezel. En pak je Fitch er ook eens bij om op deze theorie te staven! 

Mocht je er op reis uiteindelijk niet uitkomen; gelukkig hebben de Fransen een briljante oplossing voor de verdwaalden onder ons:

Ik wens je een mooi pad toe!

Nicolas