Heb jij jezelf gevonden deze zomer?
Betoverende vertellingen als Siddhartha, Narziss en Goldmund, of De Alchemist hebben me sterk geïnspireerd tot vele reizen. De verhalen leggen de basis voor een breder gedragen idee dat je op reis “jezelf tegenkomt” of sterker nog “jezelf vindt”. Wie wil dat nu niet?
Wijze koningen, sjamanen of riviermannen die je de weg naar jezelf wijzen: ik ben ze tijdens al mijn reizen nooit tegen het lijf gelopen. Wel kwam ik vele andere backpackers met De Alchemist in hun rugzak tegen. Of Lonely Planet-bezitters die net als ik het afgelegen plaatselijke tentje hadden opgesnord dat alleen door de ‘locals’ werd bezocht. Opmerkelijk dat toevallig in dit tentje al die locals om mij heen een Lonely Planet lazen over hun eigen land en stad. Eenmaal in gesprek met die plaatselijke ‘local’ ontdekte ik dat we dezelfde zoektocht deelde: de zoektocht naar vrijheid, de zoektocht naar onszelf. Was dat niet het belangrijkste om na te streven in het leven?
Stop met reizen! | Thuis ligt de zelfkennis voor het oprapen
De laatste zomers die ik in Nederland doorbracht, heb ik ervaren als de grootste ‘zelfontdekkingsreizen'. Door het dagelijkse werkbestaan niet in te ruilen voor nieuwe vergezichten, ontstond er ruimte en tijd om de directe wereld om mij heen te ontdekken. Ik hielp mijn broers bij de verbouwing van hun huizen en ondernam met vrienden talloze projecten. Ik vergezelde mijn moeder op haar Summerschool klassieke zang. Veel spannender dan scheuren langs ravijnen of overnachten in verlaten woestijnen, vond ik het zingen voor een groep waar je moeder één van de publieksleden is. Je openen voor dierbaren, is zoveel spannender dan voor onbekenden.
En juist in die spontane onderonsjes tussen het cement, steen en notenbalken ontstonden de gesprekken over hoe we gevormd waren en hoe we elkaar gevormd hadden. Zelfkennis vergaren op de plek waar het zelf is ontstaan: in relatie tot je ouders, siblings en vrienden.
Libertez-vous! Van vrijheid naar bevrijding
We reizen de wereld rond. Vaak niet om ‘ergens heen te gaan, maar om ergens vandaan te gaan’. (citaat Michel de Montaigne)
Het juk van je ouders, de zachte doch doordringende verwachtingen die aan je gesteld worden door je partner, vrienden, je collega’s in het dagelijks leven. Ik heb me er altijd van ontdaan door er tussenuit te knijpen. Op reis kun je tussen al die vreemde gezichten alle gedaanten aannemen die jij wilt. Wanneer je terugkeert van je reis, word je direct in je oude mal teruggebracht. Immers, de beelden en verwachtingen van je bekende omgeving zijn in de tussentijd niet veranderd.
Door juist in de relatie met ‘de bekende ander’ je uit te spreken wat voor jou belangrijk is, leer je de wereld te vormen zoals deze bij je past. Is dat niet de ware essentie van vrijheid?
